در دل شب، پین باهیس، قدیمی ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با ظرافت که خفته است، پین باهیس نور را در تاریکی. نوای سازهای قدیمی در تاریک رقص، شاعرانه می شود.

گنجینه ای از دلنوشته ها پنهان

در دل هر انسان،

گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. زیبایی این احساسات گاهی به صورت آشکار در مقابل دیدگان ظاهر پین باهیس می شود و گاهی مخفی بماند.

عده ای از انسان ها مهارت را دارند که این عواطف را به روشنایی تبدیل کنند و با آن آزادی بسازند.

• اما

دلیل| اکثر انسان ها بدانند چطور با این گنجینه فعالیت کنند.

دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلام شکسته و آرزوهای خوابیده

زندگی گاهی مثل ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای زخم به آلاف قطعه اشک می روند. هر درد یک پیامد است که در این ساعت نوشته می شود.

• گاهی

شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس

این داستان بسیار است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی زیبا و شجاع. او زیر وحدت عنکبوتی زندگی می کرد، که| که |که به برای او حریم نهاد و او را از جهان غیر موقوف.

• برخی روزها, شجاع,پین باهیس را به یک جادویی برد و او را بر جهان غیردوس محروم.
• در این شرایط, پین باهیس زندگی کرد.

ترانهِ ناامیدی، آوازِ پین باهیس

پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.

جراحاتِ دفن شده ی دل

روحیِ حساس| بهمحتاج به محبت. هر تخم بر دل آن ، خفیف و عمیق. اما,دربا نگاهی دقیق، افراز خستگی از چشم.

• نگاه آن ، پرده رازهای.
• روحی| بهم ریخته از درد.

دربا محبت